Geschreven op 03 maart 2024.

• Publicatiedatum: 03-03-2024
• Intro foto:
• Intro tekst: Alle antwoorden liggen echter in jouzelf verscholen
• Artikeltekst:

  Je hebt altijd wel een keuze. Is dat zo? Misschien vraag jij je dat misschien af. Ja, ik vind dat je hebt altijd een keuze hebt in dingen die wij doen. We onderschatten vaak hoeveel invloed keuzes feitelijk op ons eigen leven hebben. Controle hebben we niet, we kunnen niet alles precies laten verlopen zoals wij dat zouden willen, maar we hebben wel enige invloed op het verloop van ons leven door de keuzes die we maken en hoe wij met dingen die ons overkomen omgaan Ons hele leven maken we keuzes. Grote keuzes als:

  • Welke opleiding ga ik volgen?
  • Blijf ik in de slachtofferrol van mijn ziek zijn?
  • Laat ik de scheiding achter mij?
  • Kijk ik mijn trauma’s aan?
  • Ga ik werken aan mijn stress en paniekaanvallen?
  • Wat is de baan die ik kies?
  • Wil ik wel of geen relatie met diegene waarmee ik nu aan het daten ben?

  Allemaal belangrijke beslissingen. We maken uiteraard ook alledaagse keuzes zoals:

  Ga ik een frietje halen, of eet ik mij (saaie, maar gezonde) boterhammen? Word ik wel of niet boos op diegene die mij afsnijdt in het verkeer?
  Roddel ik mee met een ander, of distantieer ik mezelf ervan?

  Dit soort ‘kleine’ keuzes lijken misschien onbelangrijker, maar zijn ze dat eigenlijk wel?

  Voorafgaand aan elke keuze zit altijd een belangenafweging

  Voorafgaand aan elke keuze zit altijd een belangenafweging met verschillende opties. We kiezen uiteindelijk altijd de optie waarvan we denken dat die ons het meeste voordeel gaat opleveren. Echter dat denken gebeurt vaak met onze mind aan het roer en tja, laat die nou net niet altijd het beste met je voor hebben..

  Wat ik je daarom aanraad is het volgende. Voordat je de gekozen optie uit jouw belangenafweging ook daadwerkelijk gaat uitvoeren, check je eerst even in met jouw binnenwereld. Check van binnen even in of die optie goed voelt. Geeft die optie je na afstemming op je binnenwereld jou een goed gevoel, dan kies je die optie en onderneem je actie. Krijg je toch de innerlijke feedback dat het wellicht toch niet de beste optie is, dan luister je daarnaar en kies je de andere optie. Kom je er op een bepaald moment niet helemaal uit, dan maak je geen keuze. Je kunt keuzes best wel even uitstellen. Vaak komt de juiste optie dan vanzelf wel binnen, als je er klaar voor bent.

  Minder belangrijk ogende keuzes: ze gaan vaak gepaard met luiheid.

  Mij valt er echter iets op bij de “minder belangrijk ogende keuzes”: ze gaan vaak gepaard met een soort luiheid.
  Zijn we niet allemaal weleens geneigd om voor de meest voor de hand liggende en makkelijkste optie te kiezen? Als je een snoepje eet en je laat per ongeluk de snoepverpakking op de stoep vallen en er is niemand in de buurt, hoe verleidelijk is het dan om die te laten liggen en door te lopen? Dat is namelijk de makkelijkste optie en ‘ach, wat maakt het ook uit voor deze ene keer’. Ooit weleens de drol van je hond laten liggen, terwijl je weet dat je deze moet opruimen? Je gedachte zegt je dingen als: “Daar heeft toch niemand last van en hij ligt toch in de bosjes. Zou je bij deze keuze even hebben afgestemd op jouw binnenwereld” op je gevoel, dan zou je een heel ander gevoel hebben gekregen. Iets zegt je dan, dat het toch niet goed voelt. Je zou dan waarschijnlijk alsnog teruggelopen zijn en die drol alsnog opgeraapt hebben. Dit zijn uiteraard maar een aantal voorbeelden van alle dagelijkse kleine keuzes die we maken.

  We onderschatten in mijn ogen de invloed op het verloop van ons leven door dergelijke op het eerste oog “relatief onbelangrijke”keuzes.
  Zoals ik het zie, zijn dit juist de beslissingen die de grootste levensimpact hebben. Uiteraard komen al je beslissingen, groot of klein op een of andere manier wel bij je terug. Ik weet hoe karma werkt, maar daar wil ik het niet over hebben. Je gelooft in karma of je gelooft er niet in. Waar zit de verklaring van de grote levensimpact hem dan in? Ik heb daar uiteraard ook niet het antwoord op, ik vermoed dat het te maken heeft met het slingeren van de juiste vibraties naar het universum.

  “Easy choices, hard life. Hard choices, easy life”

  Jerzy Gregorek, viervoudig kampioen Olympisch gewichtheffen zei ooit: ‘Easy choices, hard life. Hard choices, easy life’, oftewel: makkelijke keuzes, moeilijk leven, moeilijke keuzes, makkelijk leven. En ik ben het daar zeker mee eens. Dit gemakkelijke versus moeilijke keuze principe kent z’n waarheid binnen verschillende levensaspecten. Ze variëren van het wel of niet oprapen van het snoeppapiertje tot het nog een keer bellen naar de makelaar, omdat bepaalde zaken toch nog onduidelijk zijn over het huis dat je wil huren. In het laatste geval, zou de makkelijke optie geweest zijn om de makelaar niet nog een keer te bellen, de makelaar lastig te vallen met je vragen en daardoor over te komen als een prettig meegaand persoon.

  Schrijver M. Scott Peck beschrijft in zijn boek The road less traveled dat de zonde van Adam en Eva niet het eten van de appel was, maar de arrogantie of de luiheid van hen om niet eerst even aan God te vragen waarom ze eigenlijk niet van die appel mochten eten. Er zijn zoveel voorbeelden op te noemen van dit principe. Het is altijd makkelijker om op de bank te blijven zitten, in plaats van toch nog even een rondje te rennen of te wandelen. Het is altijd makkelijker om die ongezonde snack te eten, in plaats van iets meer moeite te steken om iets te maken wat goed en gezond voor je lichaam is.

  De pareltjes liggen verscholen op de “andere weg, de moeilijkere weg.

  Alle antwoorden liggen echter in jouzelf verscholen

  De pareltjes liggen verscholen op de ‘andere weg, de moeilijkere weg’. Uiteraard zal jouw binnenwereld dit altijd bevestigen. In jouzelf liggen namelijk alle antwoorden verscholen. Antwoorden die altijd in jouw hoogste belang staan. Het mooie is dat dat belang voor iedereen anders is. Toch kijken we vaak naar anderen om ons heen en meten ons aan die ‘buitenwereld’ om vervolgens acties daarop te ondernemen. Dit principe is een groot probleem in de huidige westerse maatschappij. We gaan hierdoor namelijk altijd gedrag vertonen, wat helemaal niet bij ons past. Je kunt wel raden wat het gevolg is van dat gedrag. Je voelt zich op dagelijkse basis minder goed.

  Jouw gevoel weet dit al van tevoren. Deze zal dit ook altijd voor jou bevestigen, maar ja, dan moet je er wel eerst op afstemmen natuurlijk. Door het doen van een coachtraject bij mij zal je zien dat jouw gevoel zich steeds vaker gaat aandienen, zonder dat jij daar bewust op af hoeft te stemmen. Voor nu is het bewust afstemmen erop al een groot gewin en dat raad ik je dan ook aan om te doen. Als je deze twee dingen vanaf vandaag in je leven gaat implementeren (het afstemmen op je binnenwereld bij keuzes en het altijd maken van de moeilijkste keuze), dan zal je zien dat je je leven in zoveel meer flow gaat leiden.

  Er bestaan simpelweg geen quickfixes naar het gevoel van waarde en je zult je er echt wel even toe moeten zetten om deze twee principes uit te gaan voeren. Maar… Je hebt geen idee wat ze voor je kunnen gaan betekenen. Daarom bied ik je deze uitdaging aan. Probeer het ook eens voor een maandje en kijk eens wat er gebeurt. Laat het me vooral weten als er op "onverklaarbare"wijze allemaal dingen positief voor je veranderd zijn.

  Ik wens je veel sterkte bij het afstemmen op je binnenwereld en de "moeilijke" keuzes die je gaat maken.

  Liefs Elly,

• Raadplegingen: 234

Geschreven op 25 februari 2024.

• Publicatiedatum: 25-02-2024
• Intro foto:
• Intro tekst: Opgroeien met een emotioneel of fysiek afwezige vader bepaalt hoe jij later in liefdesrelaties staat, want hij is je eerste mannelijke ‘hechtingsfiguur’.
• Artikeltekst:

  Een emotioneel of fysiek afwezige vader leidt tot een vaderwond. Hoe herken je dit trauma bij jezelf? “Als we onze verwondingen langere tijd ontkennen, ontstaan er lichamelijke klachten. Hoe gek het ook klinkt: dit is een zegen.”

  Opgroeien met een emotioneel of fysiek afwezige vader bepaalt hoe jij later in liefdesrelaties staat, want hij is je eerste mannelijke ‘hechtingsfiguur’.

  Pijn die ouders doorgeven

  We groeien op met onze ouder(s) of verzorgers en over het algemeen geven ze ons alles wat binnen hun mogelijkheden ligt. Ze doen hun best om ons zo goed mogelijk groot te brengen, hopelijk met liefde en warmte. Maar onze ouders kunnen ons niet geven wat zij simpelweg niet in huis hebben. Onze ouders zijn zelf ook kinderen, van hun ouders. En hun ouders zijn weer kinderen van hun ouders en ga zo maar door.

  Wat onze ouders niet hebben meegekregen, kunnen ze op hun beurt niet doorgeven aan ons. Zo zie je dat binnen generaties bepaalde situaties zich keer op keer herhalen. Totdat er een persoon is die zich bewust wordt van het patroon en die eraan toe en bereid is om zich persoonlijk te ontwikkelen. Hij of zij laat het licht schijnen op het pijnpunt dat generaties lang wordt meegedragen en doorgegeven. Dat kan bijvoorbeeld de afwezigheid van een vader zijn.

  Vaderwond: groot gevoel van onveiligheid

  In dit artikel ga ik dieper in op de vaderwond. Het is voor mij een groot levensthema geweest. Ik heb moeten leren omgaan met een emotioneel afwezige vader in mijn leven. Opgroeien met een emotioneel of fysiek afwezige vader laat diepe verwondingen achter, een gat in je ziel. Het bepaalt hoe jij later in liefdesrelaties staat, want hij is je eerste mannelijke ‘hechtingsfiguur’. Het drukt een stempel op je gevoel van eigenwaarde. Het drukt een stempel op je levensplezier. Een kind heeft de aanwezigheid, onvoorwaardelijke liefde, steun en zorg van z’n vader nodig. Hierdoor kan het opgroeien tot een evenwichtig mens. Het kind heeft het vertrouwen dat het in veiligheid de wereld kan ontdekken, nieuwe stappen kan zetten. In de wetenschap dat zijn vader aanwezig is ter ondersteuning.

  Op het moment dat deze vader er emotioneel of fysiek niet is, geeft dit een gevoel van onveiligheid. Er is geen veilige vaderfiguur om op terug te vallen. Dit heeft psychologische gevolgen voor het kind, en later voor de volwassene. Persoonlijk heb ik veel moeite gehad met de emotionele afwezigheid van mijn vader. De weg naar heling was lang. Maar inmiddels kan ik zeggen dat ik vooral dankbaar ben. De pijn die ik ervaren heb, heeft ervoor gezorgd dat ik bewuster ben gaan leven en ben gegroeid.

  Zo herken je een vaderwond

  Misschien zit jij in een soortgelijk proces. Misschien is de band die je met je vader hebt niet zoals je hoopte en ervaar je teleurstellingen en verdriet. Elke situatie is uniek en alles wat er in je leven gebeurt, heeft waarde – ook al kun je dat op het moment zelf meestal nog niet zien. Gebeurtenissen, en dan met name pijnlijke gebeurtenissen, zijn er voor jou om te groeien en te evolueren. Dat is waarom we hier op aarde zijn.

  Lees het onderstaande rijtje eens door en vraag je af of dit op jou van toepassing is. Mocht je de meeste vragen met Ja beantwoorden, dan weet je dat je te maken hebt met een vaderwond. En zodra je dit weet, ben je je ervan bewust waaraan je mag werken. Dit doe je vooral voor jezelf, niet om je vader te veranderen. Je werkt aan jezelf omdat jij een mooier en gelukkiger leven verdient en waard bent.

  Deze opsomming is geschreven vanuit het perspectief van de dochter. Mocht je als man dit artikel lezen, dan vervang je het woord ‘mannen’ door ‘vrouwen’.

  Herken jij jezelf hierin?

  1. Je hebt weinig zelfvertrouwen; je voelt je niet goed genoeg.
  2. Je voelt je zwak.
  3. Je bent zeer kritisch op jezelf.
  4. Je voelt je niet veilig in je lichaam.
  5. Je hebt gevoelens van woede naar mannen toe.
  6. Je hebt het gevoel dat jij je moet bewijzen.
  7. Je hebt een weerstand tegen discipline en structuur.
  8. Je hebt geen vertrouwen in mannen.
  9. Je trekt emotioneel niet beschikbare partners aan.
  10. Je bent bang voor afwijzing.
  11. Je hebt het gevoel afgewezen te worden, ongeliefd te zijn en je ervaart geen steun.

  Trauma’s aankijken en herleven

  Het helen van de verwondingen uit je jeugd heeft tijd, aandacht en commitment nodig. Ten eerste is het belangrijk dat jij je bewust wordt van de verwondingen die je hebt opgelopen. Daarom lees je dit artikel – je hebt het niet voor niets gevonden. De tweede stap is de bereidheid om te veranderen, om ingesleten patronen te veranderen. Er is bereidheid en lef voor nodig om oude trauma’s te durven aankijken en te herleven.

  Alles wat we hebben meegemaakt en nog niet hebben verwerkt, ligt opgeslagen in ons lichaam. Als we onze verwondingen langere tijd ontkennen, ontstaan er lichamelijke klachten. Hoe gek het ook klinkt: dit is een zegen. Het is een signaal van ons lichaam dat het nodig tijd is om aan het werk te gaan met niet geheelde wonden en trauma’s. Ons lichaam is oneindig wijs. Het kan zich ook emotioneel uiten. Misschien loop je rond met een sluimerend gevoel van onbehagen en melancholie. Het leven is geduldig en wacht net zo lang totdat jij er klaar voor bent om het trauma aan te kijken.

  Voor jezelf kiezen en volop genieten

  De derde stap is het zoeken van hulp bij het helingsproces. Steun van iemand die dit diepgaande proces zelf heeft meegemaakt, zodat je het niet alleen hoeft te doen. Je staat er niet alleen voor, niet meer. Als je de weg naar heling gaat bewandelen, levert het je veel op. Je kiest meer en meer voor jezelf, je blijft trouw aan jezelf en je merkt dat je in staat bent om volop te genieten van het leven.

  Mijn begeleiding richt zich op bewustwording, van denken naar voelen.

  Ik hoor jou en ik hoor ook wat jij niet zegt in je niet verbale communicatie.

  https://lnkd.in/ehAEvQYv 

  Hierdoor ontstaan inzichten.

  Je krijgt handvatten om steviger verder te gaan.

  Ik nodig je graag uit voor een gratis kennismakingsgesprek, de klik is voor mij zo belangrijk.

• Raadplegingen: 257

Geschreven op 18 februari 2024.

• Publicatiedatum: 18-02-2024
• Intro foto:
• Intro tekst: Vanaf je 40e levensjaar maakt je lichaam een fundamentele verandering door. Er vinden er allerlei hormonale schommelingen plaats waardoor je langzaam maar zeker op de overgang afstevent.
• Artikeltekst:

  Vanaf je 40e levensjaar maakt je lichaam een fundamentele verandering door. Er vinden er allerlei hormonale schommelingen plaats waardoor je langzaam maar zeker op de overgang afstevent. Dat je in deze fase van je leven meer last kunt krijgen van spierspanningen, is iets dat veel vrouwen niet weten. Dat terwijl gespannen spieren – na opvliegers en nachtzweten – de meest voorkomende overgangsklacht is. Wat de oorzaken zijn van spierspanning en wat je er aan kunt doen lees je hier.

  Spierspanning: waarom je er meer last van krijgt na je 40e

  De overgang is de periode waarin je van een vruchtbare naar een onvruchtbare fase in je leven gaat. In totaal kan deze periode wel 10 jaar duren. Gemiddeld begint de overgang rond een leeftijd van 45 jaar, maar je kunt er ook eerder mee te maken krijgen. De meest voorkomende overgangsklachten zijn opvliegers en nachtelijk zweten. Minder bekend is dat veel vrouwen in (aanloop naar) de overgang last krijgen van spierspanning, vaak in combinatie met pijnlijke gewrichten. Vooral de spieren in je nek, schouders en rug kunnen na je 40e stram en stijf gaan aanvoelen. Zeker als je ’s ochtends je bed uit komt. Je zou misschien denken dat dit komt door slijtage of overbelasting, maar onderschat vooral de rol niet van de hormonale veranderingen die zich in jouw lichaam afspelen. Er namelijk een verband tussen gespannen spieren en hormonen.

  Zenuwstelsel

  Vanaf ongeveer je 40e begint je lichaam met het afbouwen van de aanmaak van de vrouwelijke geslachtshormonen oestrogeen en progesteron. Dit is een teken dat er een einde komt aan de vruchtbare periode in je leven. Je lichaam gaat op zoek naar een nieuw, hormonaal evenwicht. Helaas gaat dit vaak niet zonder slag of stoot. Zo kunnen schommelde hormoonspiegels zorgen voor spierspanningen. Door de afname van oestrogeen daalt namelijk ook de hoeveelheid collageen in je lichaam.

  Collageen

  Collageen is een lijmvormend eiwit dat niet alleen verantwoordelijk is voor de elasticiteit van je huid, maar óók bijdraagt aan gezonde spieren, pezen en kraakbeen. Vanaf je 25e levensjaar loopt de hoeveelheid collageen in je lijf elk jaar terug met ongeveer 1%. Om na je 40e pas echt een snoekduik te nemen. Het gevolg? Een slapper wordende huid én stramme spieren. Wat ook meespeelt is dat je kraakbeen (een speciaal soort bindweefsel dat het oppervlak van bot-uiteinden bekleedt) met het klimmen van de jaren steeds dunner, zachter en brozer wordt. Hierdoor neemt de beweeglijkheid van je gewrichten af. Dit kan pijnklachten veroorzaken waardoor je spieren onder spanning komen te staan.

  Natuurlijke remedies bij spierspanning

  Tot je 40e zorgt je lichaam voor jou. Na je 40e moet jij voor je lichaam gaan zorgen. Als je spierspanning wilt voorkomen doe je er goed aan regelmatig een BRTT (Body Remebber Trauma Therapie)sessie te nemen om de beweging vanaf de psoasspier in de gang te zetten. Een BRTTsessie is een effectieve manier om spierspanning te bestrijden. Trillen bevordert de doorbloeding van je spieren en zorgt ervoor dat afvalstoffen zich niet in het bindweefsel ophopen. Hierdoor komt door het trillen oxytocine vrij. Dit stofje vermindert de aanmaak van het stresshormoon cortisol. En als jij minder gespannen bent, zijn jouw spieren dat ook.

  Body Remembers Trauma Therapy ®​

  Body Remembers Trauma Therapy (BRTT®) is een wetenschappelijk onderbouwde therapie waarbij het lichaam zichzelf herstelt die werkt vanuit de psoasspier, de spier in je bekken gebied die het boven lichaam aan het onderlichaam verbindt.

  Door deze spier actief in beweging te zetten en daarna in trilling te zetten onstaat er ontspanning in het lichaam.​
  Met BRTT®  laat je op een natuurlijke manier trauma en spanningen los uit het lichaam. Jouw lichaam doorgaat alle spanningen opnieuw om het vervolgens los te kunnen laten en er vrij van te komen. Het trauma en alle spanningen en blokkades worden opgeheven

   

• Raadplegingen: 431

Geschreven op 04 februari 2024.

• Publicatiedatum: 04-02-2024
• Intro foto:
• Intro tekst: Levend verlies is een term die steeds vaker wordt gebruikt om het proces van rouw en verlies te beschrijven bij verlies waar iemand niet overlijdt
• Artikeltekst:

  Levend verlies is een term die steeds vaker wordt gebruikt om het proces van rouw en verlies te beschrijven die gepaard gaan met het leven met een chronische aandoening, ziekten, blijvende handicap, baan, verlies contact met kinderen, het moeten missen van iemand die nog wel in leven is.

  Hoe ga je hier mee om, wat kun je als partner/ familie wel doen en wat zou je moeten laten. Hoe reageert de ander hierop….

  Levend verlies is een langdurig proces van aanhoudende verlieservaringen en rouw.

  Afscheid nemen van de vaste patronen, afscheid nemen van degene die hij of zij was…. Het erkennen van het proces, van de de verandering, het accepteren van het andere gedrag zonder oordeel.

  Het proces van levend verlies kan lang heel lang duren en kan invloed hebben op alle aspecten van het leven van een persoon. Het is belangrijk om levend verlies te erkennen als een legitieme vorm van rouw. Bij levend verlies is bijna dezelfde Rouwarbeid te doen als bij overlijden. Alleen nu is de ander er nog, zijn of haar persoonlijkheid en/of lichamelijke afhankelijkheid is veranderd

  Levend verlies verwijst naar het aanhoudende gevoel van verlies en rouw dat gepaard gaat met het hebben van een geliefde met een chronische aandoening, een handicap of een levensbedreigende ziekte. Het kan ook voorkomen bij de persoon die zelf met de aandoening leeft, die langzaam zichzelf verliest.

  Wanneer er bijvoorbeeld bij je partner een herseninfarct optreedt, kunnen de fysieke functies uitvallen, maar de geestelijke functies en denkpatronen functioneren wel, alleen kan men dit niet meer uiten, waardoor de ander minder serieus genomen wordt.

  Levend verlies kan op verschillende momenten optreden

  Het kan zich bijvoorbeeld voordoen wanneer de schrijnende diagnose wordt gesteld, wanneer de aandoening zich verergert of wanneer er veranderingen in de zorg en ondersteuning plaatsvinden.

  Denk hierbij bijvoorbeeld aan het uit huisplaatsen van de partner. kind of ander familielid, dit is een afscheid, een verlies van dat was er was. De zorg overlaten aan professionals, je bezoek inplannen, je aanpassen aan de ander, aan de organisatie, je bent weer alleen thuis. Je moet je weg weer vinden zonder de ander die hij of zij was.

  Dit is belangrijk om de ander de kans te geven zich in de nieuwe patronen te hechten en het nieuwe leven te aanvaarden. Erken je nieuwe rol hierin, hoe doe je dat #vraaghulp.

  Veelvoorkomende situaties waarin levend verlies kan optreden zijn onder meer:

  • Een geliefde/partner die een ernstige diagnose krijgt en waarbij het vooruitzicht op genezing of herstel klein is of blijvende beperkingen heeft (herseninfarct, ongeluk met ernstig hersenletsel, ziekte, dementie, uitval van functies, amputatie, blijvend gehandicapt e.a.)

  • Een kind met een aangeboren aandoening die je dagelijkse leven beïnvloedt (beïnvloedt je werk, je carrière, je gezinsleven, je relatie enz.)

  • Een ouder of partner met dementie of Parkinson die geleidelijk naar zijn : "eigen wereld" gaat en niet meer deelneemt aan jou leven (het is niet meer de partner waar je ooit voor koos, dit vraagt aanpassing van je relatie, de ander is afhankelijk geworden jouw)

  • Een kind of een partner/familielid met een verslaving die niet kan stoppen; (gokken, drugs, alcohol e.a.)

  Levend verlies is echt complex en wordt enorm onderschat en is vaak langdurig proces van rouw en aanpassingen, en het kan een grote invloed hebben op het leven van de patiënt als alle familieleden daar om heen. Het kan helpen om steun te zoeken bij familie, vrienden, zorgverleners of rouwexperts om te leren leven met de gevoelens van verlies en de uitdagingen van het leven met de aandoening.

  Rouwarbeid

  Bij levend verlies is dezelfde ‘Rouwarbeid’ (Manu Keirse) aan de orde als verlies bij overlijden. Ook al zijn de rouwvormen verschillend, je maakt een afscheid door, leeftijd maakt voor verlies niet uit. De traditionele rouw verschilt uiteraard, maar rouw is er.

  Hoe breng je hiervoor begrip op, daar heb je hulp, steun en begeleiding bij nodig. Je zult uiteindelijk ook over een dosis veerkracht beschikken, gesprekken met anderen kunnen je daarbij helpen. Blijf erover praten, vraag of de ander wil luisteren, dit is belangrijk voor degene die aan de zijlijn staat. Je familie, vrienden, buren en anderen heb je nodig om je bij te staan.

  Blijf ook vooral goed voor jezelf zorgen: een evenwichtig welzijn helpt je om dit proces te hanteren.

  Rouwtaken

  1. Het verlies onder ogen zien: je gevoel zegt ‘het kan toch niet waar zijn, hoe kan dit och, wat is er aan de hand

  2. De pijn van het verlies durven te voelen; (alle gevoelens mogen er zijn, je bent boos, je voelt je schuldig, je bent negatief)

  3. Aanpassen aan de "nieuwe werkelijkheid; (de wereld is anders geworden, hoe ga je weer vertrouwen vinden in de ander, wie gaat nu doen wat de ander altijd deed)

  4. Je leven inrichten zonder de andere en er weer plezier in hebben; (anders vasthouden, anders liefhebben, opnieuw verbinding zoeken met de ander, een schaduw hangt om je heen)

  Verbinding zoeken met anderen

  Luisteren, in gesprek gaan en verbinding zoeken is belangrijk in de begeleiding bij deze vorm van rouw. Erken de ander in zijn/haar nieuwe gedrag. Ook hij of zij koos daar niet voor.

  Van loslaten naar verbinden, en de wereld draait door voor iedereen, behalve voor jou… Hoe blijf je staande in deze eenzaamheid en verwarrende andere periode. Graag help ik je hiermee op weg, samen bespreken wat je kunt doen, waar je nog meer hulp en begeleiding kunt vragen/krijgen. De familie en vrienden betrekken, durf je kwetsbaarheid te laten zien, praten, praten en nog eens praten tijdens dit verdrietige proces.

  Er ZIJN voor de ander is zo van onschatbare waarde.

• Raadplegingen: 270