Dit kan wijzen op een onveilige hechtingsstijl. Je hechtingsstijl ontstaat in de eerste jaren van je leven en vormt de basis voor hoe je later relaties aangaat en naar jezelf kijkt.

De Britse psychiater John Bowlby legde de basis voor de moderne hechtingstheorie, later verfijnd door zijn collega Mary Ainsworth. Hun onderzoek toonde aan dat de manier waarop je als kind met je ouders of verzorgers omging, van grote invloed is op je volwassen relaties. In de afgelopen decennia is er veel onderzoek gedaan dat bevestigt hoe hechtingsstijlen je relaties en zelfbeeld blijven beïnvloeden, zelfs als je allang op eigen benen staat.

Benieuwd naar je eigen hechtingsstijl en hoe dit jouw relaties vormgeeft? Er zijn vier typen hechtingsstijlen die ieder op hun eigen manier impact hebben op je volwassen leven.

Wat is een hechtingsstijl?

De Britse psychiater John Bowlby was de eerste die onderzoek deed naar de hechting van jonge kinderen. Zijn studente, Mary Ainsworth, ontwikkelde een methode waarmee ze de hechtingsstijl van kinderen kon vaststellen door ze in ‘vreemde situaties’ te observeren. Het onderzoek van Bowlby en Ainsworth heeft laten zien dat onze hechtingsstijl, ook als we volwassen zijn, invloed heeft op hoe we relaties en onszelf ervaren.

De vier hechtingsstijlen

De hechtingsstijlen zijn te verdelen in één veilige hechtingsstijl en drie vormen van onveilige hechting.

1. Veilige hechting

Ongeveer 60-70% van de kinderen ontwikkelt een veilige hechtingsstijl. Deze kinderen hebben ouders die beschikbaar en toegankelijk zijn, waardoor ze leren dat de wereld een veilige plek is. Als volwassenen zijn ze doorgaans stressbestendiger, gelukkiger en hebben ze stabiele relaties. Ze hebben vaak minder last van psychische en lichamelijke klachten en presteren beter op werk en in hun sociale leven.

2. Vermijdende hechting

De vermijdende hechtingsstijl ontstaat vaak bij kinderen van ouders die afstandelijk en emotioneel onbeschikbaar zijn. Hierdoor leren deze kinderen hun gehechtheid te minimaliseren uit angst voor afwijzing. Hoewel ze op het oog kalm lijken, ervaren ze veel stress.

Afwijzend-vermijdend: Als volwassene heb je jezelf wijsgemaakt dat je geen liefde nodig hebt en stel je je heel onafhankelijk op in relaties. Dit kan je partner het gevoel geven dat er nooit een diepe, emotionele band ontstaat.

Angstig-vermijdend: Je verlangt naar liefde, maar gelooft niet dat je het waard bent. Je zit vaak vast in patronen van aantrekken en afstoten en komt snel in knipperlichtrelaties terecht.

3. Afwerende of ambivalente hechting

Bij de afwerende hechtingsstijl zoeken kinderen heel veel toenadering, maar zijn ze tegelijkertijd boos en teleurgesteld wanneer de opvoeder afwezig is. Deze hechtingsstijl ontstaat vaak bij ouders die onvoorspelbaar of inconsequent aanwezig zijn. Als volwassene klamp je je vast aan je partner, heb je verlatingsangst en heb je vaak veel bevestiging nodig, wat de relatie ongelijkwaardig kan maken.

4. Gedesorganiseerde hechting

Dit type hechting komt voor bij kinderen die verwaarloosd of misbruikt zijn, of bij kinderen van ouders met onverwerkte trauma’s. Deze kinderen ervaren zowel liefde als angst bij hun opvoeder, wat zorgt voor verwarring en tegenstrijdige emoties. Als volwassenen wisselen ze snel tussen vermijdende en afwerende hechtingsstijlen, wat kan leiden tot een gevoel van chaos en verlies van controle in hun relaties.

Wil je meer weten over hechting en hoe het jouw relaties beïnvloedt? Neem dan gerust contact met ons op voor advies en ondersteuning.