De natuur spiegelt je binnenwereld. Tijdens wandel coaching gebruik ik de metaforen uit de natuur.
Metaforen gebruiken uit de natuur is zo fijn en sommige situaties draag ik als coach zelf een metafoor aan, maar nog fijner vind ik het als de coachee zelf de metaforen bedenkt die passen bij de thematiek waarmee we bezig zijn. Aangezien ik zowel kinderen en jongeren als volwassenen coach, heb ik gemerkt dat leeftijd hierbij helemaal geen rol speelt. Ook veel kinderen zijn prima in staat om met behulp van metaforen dingen duidelijk te maken.
- De weerspiegeling in het water, leidde tot ‘een spiegel voorhouden’, waarbij benoemd kan worden wat er wordt ervaren tijdens de coachsessie. Dat was prettig, maar soms ook confronterend. Zoals een coachee mij zelf schaterlachend zei: ‘Een beetje zoals ’s morgens vroeg in een vergrotende spiegel in de badkamer kijken, terwijl je net wakker bent. Je ziet goed wat er moet gebeuren, maar daar heb je niet altijd de energie voor!’
- Het prikkeldraad leidde tot een gesprek over ‘gebonden voelen, niet mogen gaan waar je zou willen’.
- Het bruggetje leidt tot een gesprek over ballast: wat mag ik loslaten, wat wil ik meenemen.
- De splitsing in de weg, rechts het pad wat gelopen was in het verleden, hoe voelde dat, wil je daarnaar terug... links het pad wat is ingeslagen, ben je op de goede weg?
- Het slot en verroeste hek gaf aanleiding tot een gesprek over op slot zitten en vastgeroest zijn
- De poort leidt tot vragen: Wat is mijn poort tot geluk? Welke kant mag ik op?
- De prachtige bloem leidde tot een gesprek over schoonheid, wat is dat eigenlijk? Wie bepaalt dat?
- De schommel gaf afleiding tot een gesprek over ‘wel in beweging zijn, maar toch niet verder komen’. Maar natuurlijk wel even heerlijk samen schommelen, het kind in je laten boven komen.