Hoe jij met angst en verlies omgaat. Hoe vrij jij bent of niet. Hoeveel jij kunt vertrouwen op je eigen nnerlijke krachten en of je vertrouwen hebt in jezelf.
Hun levens en vooral hun onverwerkte trauma’s hebben een ongelooflijke impact op jouw leven, op hoezeer jij je leven volledig kunt leven en hoe jij je leven ervaart.
Doe jij dit met gemak of is het altijd een gevecht?
De patronen die jij ervaart vanuit jouw overlevingsmechanisme zijn niet alleen die van jou, vaak heb je ze onbewust overgenomen van je moeder en zij weer van haar moeder.
Als je moeder zich niet goed kon hechten aan jou of je een gevoel gaf dat ze je afwees, heb je dat waarschijnlijk overgenomen van haar en jij reageert er weer op jouw manier op.
Als dochter is het belangrijk om onze moeder te accepteren, te eren dat ze ons het leven heeft gegeven.
Vooral wel met alles wat ze ons wel heeft kunnen geven en alles wat ze ons niet heeft kunnen geven.
Als jouw moeder liefde niet heeft ontvangen als kind, kan zij dit ook niet meer doorgeven dan ze heeft gekregen.
Als we dit leren aaccepteren, alle pijn, en soms zelfs armoede in alle vormen, dan kun je als dochter pas echtje plek in gaan nemen en het leven vol door je heen laten stromen.
Dit gaat over de diepere lagen te durven onderzoeken. Alles wat jouw moeder, grootmoeder, overgrootmoeder, betovergrootmoeder niet niet konden geven heeft een reden.
Dit te gaan ervaren haalt jou uit je gekwetste kinddeel en hier komen gevoelens van compassie voor in de plaats, voor het lot van je moeder en haar moederss. Dat is groots.
Dit kan heel diep zitten en het is een erg rauwe pijn die graag geheeld en getransformeerd wil worden.
Veel ziektes en kwaaltjes, zowel fysiek, psychisch als emotioneel kun je relateren aan datgene wat nog onverwerkt is in jouw vrouwenlijn.
Eerder heeft er daar een trauma plaatsgevonden, dat zo pijnlijk was, dat een van jouw moeder, grootmoeder, overgrootmoedes dit niet kon verwerken (door de tijdsgeest/onvermogen?) en dit is overgedragen, generatie op generatie.
Dat heeft er mee te maken dat de liefde op dat moment bij de moeder, grootmoeders niet meer kon stromen, door de pijn die onderdruk en weggedrukt werd.
Je kunt niet je pijn wegdrukken en je liefde er wel laten zijn. Het is beiden of helemaal niets.
Dus kinderen van deze moeders en grootmoeders met dit trauma hebben een tekort aan liefde moeten ervaren, en op het moment dat zij moeder werden, konden zij hierdoor ook minder liefde doorgeven en zo gaat het door en door.
Tot iemand in de vrouwenlijn dit stopt en dit trauma op gaat sporen, in een ritueel het trauma erkent, de moeder eert en zo hetgeen terug wordt gegeven naar daar waar het hoort.